HAUT

HERFSTKINDEREN

bij tijd en wijle is het einde het begin
van iets dat er eerder was
maar onvindbaar
nog niet bestand tegen herinnering
of het leed van de waarnemer

is het zoeken naar de uittaal
een woord in een zin rijgen
ergens heengaan en terugkomen op de plek
waar stenen werden gestapeld
een stenen boom water geeft
en hij stem krijgt

zo zal het niet meer zijn
de kalme afwachting van een te verliezen tijd
afgedaald uit het land dat oprijst
jullie hem meenemen in dichte boeken
hij jullie

zo was het
vrolijkheid
lichte dans van vrouwenvoeten
wijn uit gesabreerde hals
en de belofte
van veel en ver en vol

maar vandaag reikt zijn stem niet verder
dan dit plein
waar bij toeval een vrouw een man verlaat
ziet het oog slechts de hand
die de pen neerlegt
en zich aan de andere probeert te warmen

© Paul Hautmans
oktober 2006